I żyli długo i... - Rozdział IV- Nowa droga życia (cz. III)

Część III... czy Claire zgodziła się wyjść za Dave'a? Czy też da mu kosza i Dave zostanie emo? ok, to się raczej nie zdarzy... chociaż z moją weną, kto to wie? XDD

Czy Alvin zdąży jeszcze wszystko skiepścić? Czy znowu pokłóci się z Szymonem?

Czy Teodor przestanie się bać?

Dowiecie się w tym w kolejnej części Total Nowej drogi życia!

Dave wrócił do domu dość późno, pogwizdując 500 Miles. Wszedł cicho pewien że wiewiórki już śpią i rzeczywiście, w mieszkaniu panował spokój, nawet nie było dużego bałaganu, tylko w salonie monotonnie grał telewizor. Wiewiórki i Wiewióretki oglądały nocny maraton teledysków i pozasypiały. Ledwie jednak Dave zdążył ich poprzykrywać, zawsze czujny Alvin się obudził.

- Dave wrócił! Dave wrócił! – wrzasnął tak głośno że obudziłby umarłego. Wszyscy od razu się poderwali na nogi, nawet Vinny przyszła z innego pokoju. I wszyscy oczywiście wpatrywali się w Dave’a z wyczekiwaniem, co powie? Ale on zaczął po swojemu gderać że znowu śpią przy telewizorze a nie w swoich łóżkach.

- Oj no, bo to teraz taaaakie ważne! – zirytował się Alvin – Mów jak było!

-Zgodziła się?

-Podobało jej się to co wymyśliliśmy?

-Co mówiła?

- A tobie się podobało?

-Zgodziła się ja się pytam!

- Dajcie Dave’owi dojść do słowa! – Vinny w końcu przerwała ten potok – Jak ma wam odpowiedzieć skoro ciągle paplacie?

Wieża Babel w końcu ucichła, wstrzymała oddech i oddała głos Dave’owi który bez przeciągania oznajmił że…

- ZGODZIŁA SIĘ!!!

Wtedy to już było jakieś szaleństwo: wszyscy piszczeli i krzyczeli, ściskali się i śmiali i gratulowali Dave’owi i pytali o tysiąc innych rzeczy. Nikomu już nie chciało się spać.

- Ślub za pół roku! Będziecie druhnami i drużbami! Jutro zawiadomimy najbliższych znajomych! To będzie coś niesamowitego!

Następnego dnia wszyscy wstali spóźnieni do szkół bo gadali do późna w nocy o wszelkich szczegółach ślubu i wesela. Brittany ziewała zwierzając się przyjaciółkom z problemów wczorajszego wieczoru.

- Już myślałam że to wszystko na nic, a tu jednak! Ale miejsce im załatwiliśmy tak romantyczne że chyba każdego by podbiło!

- Gdzie to było?

- W Białej Altanie, na jeziorze. To za miastem ale miejsce jest prze-cu-do-wne. Płynie się tam łódką i w ogóle…

- Musiało być strasznie drogo – stwierdziła któraś z rozsądniejszych koleżanek ale Britt machnęła na to łapką.

- No i? Mieliśmy trochę własnych pieniędzy, złożyliśmy się i akurat starczyło, właściciel tej wysepki nawet nam trochę opuścił z ceny jak się dowiedział na jaką to okazję.

- Czyli wam się udało… a kiedy ślub?

- To nie jest jeszcze pewne… za pół roku więc pewnie we wrześniu.

Żaneta też nie mogła się powstrzymać i ślub był głównym tematem rozmów jej i koleżanek.

- Ciekawa jestem ile będzie gości… mam nadzieję że foto-reporterzy dadzą nam spokój, z resztą ostatnio mniej się nami interesują… nawet lepiej – mówiła Żaneta – nie lubię gdy mi ktoś robi zdjęcia gdy o tym nie wiem.

- Fajnie że tak wszystko się udało – powiedział ktoś – będziecie mieć teraz w końcu mamę!

Żaneta zastanowiła się.

- Przecież mamy już mamę, Vinny… chociaż ona jest mamą tylko Alvina, Szymona i Teodora… nigdy nie myślałam o tym w ten sposób. Chłopaki na pewno będą się dziwnie czuć.

- Sądzisz że Vinny będzie was jeszcze odwiedzać?

- Oczywiście że tak! Przecież to niczego nie zmieni, dalej jest mamą chłopaków i oni ją kochają a ona ich… Claire na pewno nie będzie miała nic przeciwko!

Zaraz po szkole Wiewióretki postanowiły odwiedzić Claire i pogratulować jej. Czasem tam przychodziły gdy były młodsze, wtedy zdarzało się że Claire proponowała Dave’owi przypilnowanie dziewczyn gdy on musiał gdzieś jechać z chłopcami. Od paru lat zaglądały do mieszkania Claire raczej sporadycznie (np. pożyczyć torebkę mąki na naleśniki), więc nadarzyła się bardzo odpowiednia okazja żeby ją odwiedzić.

Brittany zadzwoniła do drzwi.

- Jeśli jej nie ma, to przyjdziemy później – zadecydowała. Drzwi się jednak otworzyły i stanęła w nich jasnowłosa Claire, wciąż tak ładna jak kiedyś.

-Cześć dziewczyny! – przywitała je z uśmiechem – Dawno się u mnie nie pokazywałyście!

- Cześć, możemy wejść? Nie przeszkadzamy? – Britt jak zwykle grała pierwsze skrzypce – Pomyślałyśmy że wpadniemy na chwilkę i złożymy gratulacje.

- To wejdźcie, zapraszam.

W mieszkaniu Claire panował porządek, wszystko było na swoich miejscach. Wiewióretki rozglądały się po czystych kątach z westchnieniem, nie było najmniejszych szans żeby w ich domu było równie ładnie, chłopaki zaraz musieli poprzewracać wszystko do góry nogami.

- Napijecie się czegoś? – zaproponowała Claire, ale dziewczyny nie miały na nic ochoty.

- Właściwie to przyszłyśmy pogadać – powiedziała Brittany – O wczoraj.

- Macie nadzieję na sporo ciekawych szczegółów i ,,wpadek z planu’’ ? – zaśmiała się Claire ale Wiewióretki pokiwały tylko z entuzjazmem główkami.

- Pooowiedz nam!

No i Claire musiała opowiadać: jak zgubili się na samym początku drogi (mapa wydrukowana z Internetu była nieaktualna) i zamiast za miasto, trafili na hinduską dyskotekę.

- Naprawdę? – pytały dziewczyny zaśmiewając się z opowieści. Claire przytakiwała i z humorem opowiadała dalszy ciąg ich wędrówki, która na szczęście zakończyła się na właściwym miejscu.

- Nie sadziłam że uda nam się trafić, to był zupełny przypadek, ale ten taki szczęśliwy. Świetnie się bawiłam przez cały czas, uśmiałam się jak rzadko, a potem było jeszcze lepiej…

- Czyyyli?

- Co mam wam jeszcze opowiedzieć? Na tym się skończyło!

- Ale przecież…

- To już nie wasza sprawa, co wam mogłam opowiedzieć to opowiedziałam. Reszta to tajemnica!- Claire nie dała się w żaden sposób przekonać. Wiewióretki dały w końcu spokój.

- Co to? – spytała nagle Żaneta zezując na ekran komputera obok którego akurat stała. W otworzonym folderze znajdowało się kilka nowych zdjęć.

- Zamówił je u mnie pewien miesięcznik – wyjaśniła reporterka – Musiałam po nie daleko jechać ale opłaciło się. Jeśli chcecie to zobaczcie sobie.

Żaneta włączyła pokaz slajdów. Zdjęcia pokazywały sporą grupę ekologów zbierających śmieci z pobocza drogi, ustawiających pojemniki do segregacji śmieci, wypuszczających przechowywane przez zimę ptactwo na wolność.

- To były zdjęcia do numeru wiosennego, z okazji Dnia Ziemi. Redakcja sporo zapłaciła za te fotki bo dotarcie do tych ekologów było bardzo trudne.

- Wyszły super – pochwaliła Eleonora – Ale nie pokazałaś nam jeszcze pierścionka!

- Właśnie, dlaczego go nie nosisz? – Brittany dopiero teraz zauważyła że Claire nie ma na sobie żadnej biżuterii.

- Niedawno zmywałam, więc zdjęłam i gdzieś go położyłam… o, tutaj jest!

*

W międzyczasie Alvin, Szymon i Teodor dyskutowali zawzięcie w swoim pokoju nad pewną sprawą. Postanowili że nie chcą tracić klimatu i skoro zaręczyny udały się tak dobrze, to trzeba się zabrać za planowanie ślubu i wesela.

- Alvin, chyba na głowę upadłeś, nie damy rady ze wszystkim!- Szymon starał się studzić zapał – Potrzeba tu ludzi którzy się na tym znają!

- I znowu! Znowu traktujesz mnie jak dziecko!- wydawało się ze Alvinowi dąsy już przeszły, ale najwyraźniej postanowił tylko je odłożyć na jakiś czas. Szymon westchnął zrezygnowany.

- Nie o to mi chodzi, po prostu to już poważna sprawa. Co innego urządzać randkę a co innego cały ślub!

- Damy przecież radę…

- Ale z pomocą fachowców ok?

Alvin nie chciał ustępować ale…

- Zobaczymy jeszcze.

Ale miał takie nieprzyjemne wrażenie że Szymon ma rację.

Teodor spisywał wszystkie wiadome i niewiadome i co chwilę pytał ,,Co jeszcze?’’. Podchodził do wszystkiego o wiele spokojniej niż bracia i teraz zajął się wyłapywaniem z chaotycznych wypowiedzi Alvina i sarkazmów Szymona to co się liczyło i było warte zapisania.

- Teraz możemy pomyśleć o czymś na czym dobrze się znamy – zaczął Szymon ale Teodor mu przerwał.

- Pisać Catering?

- Nie, nie o to mi chodzi Teo! – Szymek przewrócił oczami – Chodzi o muzykę! Kto będzie grał na weselu.

- No my, to chyba oczywiste! – Alvin spojrzał na niego zdziwiony – Ale fakt, nie będziemy mogli grać przez cały czas… trzeba załatwić jakiś zespół! Ja to biorę na siebie, poszukam w necie i powiem jak coś znajdę ok?

- Dobra, może być – Szymon był zadowolony że Alvin znalazł sobie jakieś konkretne JEDNO zadanie – Teodor, ty o czym chcesz się dowiedzieć?

- Nie wiem… mogę załatwiać na razie z tobą?

- Możesz, i tak nic lepszego nie wymyślimy- Szymon zerknął na zegarek – Dziewczyny powinny już być.

- Idą!- krzyknął Alvin wyglądając przez okno. Rzeczywiście, Wiewióretki były już na drodze przed domem a po chwili siedziały w kuchni z Wiewiórkami i słuchały zapisków Teodora (używał w notatkach tylu skrótów że sam nie mógł siebie odczytać).

-Przecież mamy już idealne miejsce! – Brittany zabrała Teodorowi długopis i zaczęła coś notować dużymi literami – Co z Wyspą? Jest idealna!

- A czy wszyscy tam się zmieszczą? – spytał be przekonania Szymon. Żaneta uspokoiła go mówiąc że wysepka jest dosyć duża, no i kto powiedział ze gości będzie aż tak wielu.

-Nie będzie ich więcej niż 70 – oszacowała prędko – To się jeszcze z resztą okaże. Przede wszystkim trzeba powiedzieć o tym Dave’owi, co już wymyśliliśmy.

Dave akurat był w pobliżu więc nie musieli długo czekać.

- Dave! Dave! Zobacz to! – Teodor machał dużą kartką i nie pozwalał jej nikomu sobie zabrać.

- Co to jest? Co znowu wymyśliliście? – Dave był porządnie zdziwiony. Dopiero co dzieciaki przygotowały mu taka niespodziankę, a teraz znowu się do czegoś zabierają?

,,Przynajmniej zawczasu się dowiem o co chodzi’’ pomyślał. Przeczytał notatki z kartki i roześmiał się.

- Nie za wcześnie trochę? Jeszcze sporo czasu, nawet z Claire nie ustalaliśmy niczego konkretnego.

- Ale my chcemy pomóc! – wyrwał się Alvin – We wszystkim! Możesz na nas liczyć!

Szymon przyjrzał się bratu uważnie. Alvin nieczęsto był taki uczynny i zaangażowany w jakąś sprawę która nie miała z nim samym bezpośrednio nic wspólnego. Mógł coś kombinować, ale co…

,,Będę go miał na oku’’ przyszło mu na myśl ,,On coś ukrywa’’

- Cóż, najpierw i tak muszę porozmawiać z Claire a potem ustalimy w czym możecie pomóc. A propo pomocy…  – Dave wyciągnął telefon i wybrał jakiś numer.

- Tu Dave Seville. Masz wolne terminy… tak, wiem że dostałaś wiadomość, ale czy masz… wiem! Daj mi się spytać czy masz czas, wolne terminy na wrzesień? … Super, to znaczy nie super że nie masz klientów, tylko super że możesz mi pomóc! Dobra, to odezwę się później, dzięki! Do wieczora.

Dave odłożył telefon na blat i poszedł do swojego pokoju żeby coś sprawdzić w Internecie. Szymon i Alvin w jednej chwili znaleźli się przy pozostawionej komórce.

- Menu, kontakty, rejestr – mruczał pod nosem Alvin – Jest! Ostatnie połączenie… Carla!

 ...

*Jaki pierścionek zaręczynowy dostała Claire? To pytanie do was: znajdźcie najbardziej pasujący i opiszcie go w komentarzu. Ten który uznam za najbardziej odpowiedni, zostanie opisany w rozdziale J