The Chipmunk Musical II - Akt V 1/3 - Na zawsze i na wieki

Zespół Charlene i zespół Alvina stali naprzeciwko siebie mierząc się wzrokiem . Jakoś nikt się nie kwapił żeby zacząć rozmowę .

Pierwsza odezwała się … o dziwno , Żaneta .

- Wy wiecie co się stało . – powiedziała na wstępie , po czym wzięła głęboki wdech i zrobiła krok na przód , wprost przed oczy Michaela . Szymon zauważył jej ruch i złapał ją za rękę , lecz ona odwróciła się tylko w jego stronę i szepnęła bezgłośnie ,, Wszystko w porządku , nie boję się ‘’ .

- Wy wiecie gdzie jest nasza siostra … - powiedziała cicho , ze wzrokiem utkwionym w ziemi – My ją tylko chcemy odzyskać … szukamy kompromisu , nie chcemy awantury .

- Bez której się nie obejdzie jeśli Brittany nie wróci do domu przed upływem 2 dni ! – Alvin wyszedł przed szereg - Lepiej powiedzcie gdzie jest bo jak nie … - Szymon musiał odciągnąć rozjuszonego brata . Alvin gotowy był wszcząć bójkę .

- Uspokój się Alvin , tak nic nie załatwimy ! – mruknęła Eleonora . Żaneta mówiła dalej , chociaż już bardziej niepewnie .

- My wiemy że Charlene ma do nas … ma do nas żal o pewną sprawę . My to rozumiemy ale przecież ta sama sytuacja spotkała nas rok temu i byliśmy pewni że doszliśmy do porozumienia . A Britt … - tu Żaneta zacięła się . Nie mogła mówić dalej , za bardzo się bała . Przenikliwy wzrok Michaela odebrał jej całą wolę walki . Szymon postanowił wkroczyć do akcji .

- Brittany już załatwiła sprawę z Charlene, a my nie wiemy czemu ona ponownie chce ją skrzywdzić . Chcemy wiedzieć gdzie jest Brittany , i porozmawiać z Charlene . Jak najszybciej .

- Prosimy was ! – wtrąciła się Eleonora – To nasza siostra , a my nawet nie wiemy gdzie jest , co się z nią dzieje ! Od kilku dni … nawet nie wiecie pewnie jakie to uczucie nie mieć pojęcia co się dzieje z waszą rodzoną siostrą , nie wiedzieć czy jest cała i zdrowa … gdzie jest , kiedy wróci !

Grupka Charlene spojrzała po sobie niepewnie . Nie wiedzieli co odpowiedzieć .

- My … my właściwie moglibyśmy pomóc – zaczęła Nina – ale jest pewien problem … i to nie chodzi tylko o Charlene .

- Więc o co ?

- My nie możemy wam pokazać gdzie one są … my sami nie wiemy !

- Wiec Charlene was tu ściągnęła by mieć wspólników i pomocników przy swoim planie tak ? – Szymon próbował uporządkować znane fakty .

- Tak . Przyjechaliśmy i udało nam się przetrzymać Brittany przez jeden dzień , a następnego mieliśmy polecieć samolotem do domu Charlene – Michael był najlepiej zorientowany w planie .

- Po co ? – zdziwiła się Eleonora .

- Aby ją tam przetrzymać z dala od was , zastraszyć , zmusić aby nigdy więcej nie wróciła do śpiewania . Przekonać że jeśli się odważy , to coś strasznego stanie się jej , jej rodzinie . Zastraszanie psychiczne . To oczywiste że Charlene nie miała by możliwości aby wykonać swoje groźby , ale cóż … jest dobrą aktorką  - Nina przemawiała na zmianę z Michaelem . Reszta milczała – Później pewnie by wam ją oddała , w nieokreślonym terminie . Raczej przed końcem tygodnia , bo wtedy kończy jej się urlop w teatrze .  Właściwie rozważała też zmuszenie do opłacenia za nią okupu , ale nie brała tego planu na poważnie .

- Właściwie , to co spotkało Brittany , rok temu mogło spotkać Żanetę – powiedział powoli Michael . Żaneta zadrżała i nagłym ruchem przytuliła się do Szymona , który siedział najbliżej . Zaskoczony chłopiec objął ją ramieniem i skinął na Michaela aby kontynuował .

- Taki był plan Charlene : wywieźć gdzieś ją , zastraszyć by bała się śpiewać publicznie w obawie o swoich bliskich i siebie , a następnie odstawić wam . Domyślała się że Brittany nie będzie śpiewać bez siostry , a tym samym jej zespół się rozsypie , może nie na zawsze ale na długo . Przetrzymywała Brittany z dala od koncertu , podała jej lek odbierający głos , aby uniemożliwić jej występ , by sama mogła to zrobić . Zaprosiła na koncert łowcę talentów z wielkiego studia muzycznego , pewna że  zaciekawi go to i że zechce nagrać płytę . Lecz nagrania rozpoczęły by się dopiero za miesiąc lub dwa , do tego czasu zdążyłaby załatwić sprawę z Żanetą a sama zajęłaby miejsce Brittany jako wspierający wokal żeński Wiewiórek . Nawet gdyby ten menager zaprosił również Wiewióretki , te solidarnie z Żanetą , nie śpiewałyby , prawda ? – spytał siedzącą obok Eleonorę .

- Prawda – szepnęła ta oniemiała . Więc gdyby nie Szymon … biedna Żaneta ! W jakim strasznym była niebezpieczeństwie ! A oni tego nawet nie zauważyli , tylko jeden Szymek …

- Dlaczego akurat Żaneta ? – spytał Teodor nieco przestraszony . 

- Początkowo miała to być Brittany – powiedział z namysłem Michael . Widać było że wygrzebuje z pamięci okruchy wspomnień , które z całych sił starał się zapomnieć – ale Charlene pomyślała że Żanetę łatwiej będzie zastraszyć . I Brittany prędzej by się pozbierała . No i w tym akurat planie , ważną rolę musiałem odegrać ja … a Charlene domyślała się że lepiej zadziała to na Żanetę niż na Britt – tu Żaneta nie wytrzymała już i wybiegła . Eleonora pobiegła za nią , Szymon też chciał lecz Michael przytrzymał go .

- Zaczekaj , muszę dokończyć , to ważne . Dobrze że ona nie słyszy , nie powinna już wcześniej słuchać – mruknął – Alvin , to ważne zwłaszcza dla ciebie . Ciebie Charlene się boi , nawet bardziej niż Brittany .

- Mnie ? – Alvin był zdziwiony – Czemu ?

- Właśnie poniekąd dlatego miałem zawrócić w głowie Żanecie , bo to było prostsze . Brittany wtedy była już zakochana i to by nie podziałało tak … skutecznie . Była zakochana w tobie Alvin , i dlatego Charlene się ciebie boi . Przez ciebie zmieniała swój niemal cały plan . No a teraz gdy Britt wie już co Charlene potrafi , pierwotny plan byłby bardziej skuteczny . Ale nie o wiele bardziej .

- Dlaczego ?

- Słyszałem przez drzwi jak Charlene rozmawiała z Brittany – znów wtrąciła się Nina - Ona nie wierzyła w to , że tobie się może coś stać Alvin . Oni ci ufa bardziej niż komukolwiek innemu i wie że tobie się nic nie stanie , że ty sobie poradzisz ze wszystkim . Nie wiem dlaczego . To jakaś nadnaturalna wiara w twoje możliwości , ale ona ci ufa i wie że o ciebie nie musi się bać . I wie że jej pomożesz . Ona cie po prostu kocha . I tak było chyba od bardzo dawna , bo dobrze cię zna .

Alvin nie mówił już nic , nie pytał . Myślał . O wszystkim co nagle przetoczyło się przed jego oczami .

- Nic o tym wcześniej nie wiedziałem ! – powiedział nagle Jim , lecz to nie przerwało rozmyślań Alvina .

- Nic dziwnego że nie wiedziałeś , nie było cię tam z nami !

- Szymon , idź lepiej zobaczyć co z Żanetą . Ja też chciałbym z nią porozmawiać .

Żaneta siedziała w cichym koncie , na dworze . Obok biegły w dół schody z dworca , a ona schowana z boku , za kolumną , zwieszała w dół nogi z betonowego podwyższenia .

- Wszystko w porządku ? – spytał Szymon gdy tylko ją zauważył . Odwróciła się do niego , widać było że płakała . Usiadł obok niej .

- Tak … ale nie do końca . – powiedziała cicho – Ja nie wiedziałam że będę się aż tak bała … że będzie mi aż tak wstyd .

- Nic w tym nadzwyczajnego , każdemu by było . Teraz Charlene wykiwała nas wszystkich , wszystkim nam jest głupio . Nawet nie wiemy gdzie jest Brittany i Charlene .

- Ale to ja pierwsza dałam się omamić – Żaneta nie dawała za wygraną w oskarżaniu siebie – To ja byłam taka głupia , to ja … -Żaneta nie dokończyła zdania . Szymon jej nie pozwolił całując ją .

Siedzieli schowani za kolumną , nikt ich nie widział , nawet w tak ruchliwym miejscu .

- Teraz posłuchaj – powiedział w końcu Szymon – Michael chce z  tobą porozmawiać , i pewnie przeprosić , bo wcześniej nie miał okazji . Więc bądź moją dobrą , kochaną Żanetą i pozwól mu dobrze ?

Żaneta wciąż zmieszana kiwnęła tylko głową i ciężko westchnęła . To będzie trudna przeprawa .

- Poczekaj tu na mnie – powiedział Szymon i zniknął na chwilę , by wrócić z Michaelem .

- Porozmawiajcie , będę z resztą – Szymon nie chciał podsłuchiwać , mimo że go korciło . Wrócił do swoich braci . Teodor o czymś cicho rozmawiał z Alvinem , Eleonora pytała się o coś Ninę . Przysiadł się do nich i po chwili rozmawiali o tym , gdzie może być Brittany i Charlene . Po paru minutach wrócili Michael i Żaneta .

- Dobrze więc , co ustaliliście ? – spytał chłopak gdy usłyszał o czym rozmawiają .

- Że Charlene prawdopodobnie wsiadła do złego samolotu , w końcu robiła to wszystko w biegu . Nie mamy z nią kontaktu … - zaczęła Nina , lecz Szymon jej przerwał .

- Dave mi coś napisał – powiedział i pokazał im sms’a :

,, Wracajcie gdziekolwiek jesteście . Wiem już gdzie jest Britt. Daleko. ‘’

- Jak to ? Nie idziecie z nami ? – Eleonora nie chciała się z tym zgodzić . Michael pokręcił głową .

- Ja przynajmniej nie . Nie chcę się dalej naprzykrzać , i jeśli już wiecie gdzie szukać Brittany to sprowadźcie ją do domu i postarajcie się zapomnieć o sprawie . Tak będzie lepiej .

- Tam jest też Charlene …

- I niech tam pozostanie ! Ta mała manipulatorka … niech tam siedzi i nie wraca . Ja jej szukać nie będę . Życzę powodzenia i uważajcie na nią – powiedział i odwrócił się w druga stronę .

- Ty też ! – odkrzyknęły Wiewiórki i jak na skrzydłach pobiegły do domu .

Tymczasem dawno wspólnicy Charlene stali , nie wiedząc co robić .

- Michael ? – spytał się Jim .

- Taa ?

- To co my mamy teraz robić ? Gdzie idziemy ?

- Ja wracam do domu , i wam też radzę . Rodzice pewnie wariują . Radze wam to samo co im : wracajcie do domów i zapomnijcie o kimś takim jak Charlene the Chipette . Wykasujcie jej numer , wszystkie wiadomości i zdjęcia , usuńcie ją ze swojego świata . Znajomość z nią nigdy nie przyniesie wam niczego dobrego . Wracajcie i … i po prostu zapomnijcie o sprawie . – powiedział i uciekł . Każdy powoli rozchodził się w swoją stronę z mentlikiem w głowie .

Michael szedł teraz powoli . Musiał poczekać na pociąg do rodzinnego miasta . Siedział na ławce pogrążony z cierpkich myślach , cierpkich jak kwaśne owoce , które pięknie wyglądało jedynie na drzewie , lecz w bliskim spotkaniu okazały się kwaśne i zasługujące jedynie na wyplucie . A jednak są tacy którzy jedzą kwaśne owoce , mimo iż usta im cierpną a twarz się krzywi .

- Dureń – mruczał kopiąc kamień który przed nim leżał – Dureń i kretyn . Naiwniak .

Nie tylko Żaneta dała komuś zawrócić sobie w głowie .

- Po co ja jej poświęciłem tyle czasu ? No po co ?! Co mi z tego przyszło … i tak nigdy nie będziemy razem . Idiota . Chociaż prawie … prawie …

Gdzieś z boku kilku ulicznych grajków zabawiało się swoimi gitarami . Nawet nie zauważył gdy zaczął nucić słowa do ich melodii . Co z tego że nie miały chwilami za wiele sensu

- I almost got drunk at school at 14
Where I almost made out with the homecoming queen
Who almost went on to be miss texas

But lost to a slut with much bigger breastes

I almost dropped out to move to LA
Where I was almost famous for almost a day

And I almost had you
But I guess that doesn't cut it
Almost loved you
I almost wished u would've loved me too

I almost held up a grocery store
Where I almost did 5 years and then 7 more
Cuz I almost got popped for a fight with a thug
Cuz he almost made off with a bunch of the drugs
That I almost got hooked on cuz you ran away
And I wish I woulda had the nerve to ask you to stay

And I almost had you
But I guess that doesn't cut it
Almost had you
And I didn't even know it

You kept me guessing and now I'm destined
to spend my time missing you
I almost wish you would've loved me too

Here I go thinking about all the things I could've done
I'm gonna need a forklift cuz all the baggage weighs a ton
I know we had our problems I can't remember one

I almost forgot to say something else
And if I cant fit it in I'll keep it all to myself
I almost wrote a song about you today
But I tore it all up and then I threw it away

And I almost had you
But I guess that doesn't cut it
Almost had you
And I didn't even know it

You kept me guessing and now I'm destined
to spend my time missing you
And I almost had you [x3]

I almost wish you would've loved me too