The Chipmunk Musical II - Akt V 2/3 - Na zawsze i na wieki

Zbliżamy sie do końca ;) Jeszcze jeden rozdział i epilog !

_________________

- Daleko jeszcze ?! Daleko jeszcze ?! Daleko jeszcze ?!

- No przecież mówię że jeszcze godzina ! 

Dave był u kresu wytrzymałości . Nie dość że lecieli samolotem z przesiadką w środku nocy , do całkiem obcego kraju w którym jakimś cudem znalazła się jego adoptowana córka * , to reszta dzieciaków po prostu nie dawała mu spokoju ( najpierw spali w samolocie do południa , a teraz mogli marudzić i wygłupiać sie do woli - przynajmniej byli wyspani ) . 

- Więc gdy tam dolecimy , to na lotnisku będzie już czekał ten twój znajomy tak ? - spytał Szymon , a Dave tylko pokiwał głową , zbyt zmęczony by mówić . 

- I razem z nim pojedziemy do jego domu w którym będzie czekać na nas Brittany ? - dodał Alvin , i doczekał się takiej samej odpowiedzi . 

- Wciąż nie rozumiem : jak Brittany znalazła się w Europie ? W ... Polsce ? Szymek , dobrze mówię ? 

- Dobrze mówisz . Z tego co pamiętam , wylądujemy w Warszawie a potem pojedziemy na wieś .

- Na wieś ? - Alvin skrzywił sie okropnie , na co Szymon przewrócił oczami 

- Chcesz odzyskać Britt czy nie ? 

Alvin mruknął coś w odpowiedzi . 

- Daleko jeszcze ? - wyrwało mu się mimowolnie 

_____________

- Sęk w tym że ja zrobiłam coś bardzo , bardzo złego ... mam takie wrażenie , chociaż nic a nic nie pamiętam . W jednej chwili jadę odwiedzić znajomych i dla żartu idę do hipnotyzera , a w drugiej okazuje się że minęło już kilka dni , w jakiś niepojęty sposób znalazłam się po drugiej stronie świata i nie mam pojęcia jak wrócić do domu ! - Charlene zdegustowana przysiadła na piętach - I co ja niby mam teraz zrobić ? 

- A masz tam w ogóle do kogo wracać ? - spytała Misty obejmując ją ramieniem . 

- Tak jakby ... właściwie to mieszkam ze starszą panią której pomagam w domu , ale moja ,,sytuacja prawna '' że tak to nazwę , jest mocno zagmatwana . 

- To znaczy ? 

- Ech ... Jak wiesz , zostałam sama na świecie w wieku 6 lat . Nie pamiętam tego za dobrze , wszyscy robili z tego wielki szum , wypytywali mnie o tysiące rzeczy a ja się ich po prostu bałam i nie umiałam tak z biegu wymieniać nazwiska , miejsca , o które pytali . Uparłam się i milczałam . Oni albo żałowali , albo wściekali się, w końcu stwierdzili że nie ma się komu mną zająć więc muszę zamieszkać w domu dziecka .- Charlene mówiła o tym miejscu z wyraźną niechęcią . Misty zastanowiła się chwilkę , po czym powiedziała cicho 

- Czy ... czy pamiętasz kto ci powiedział o tym że twoi rodzice ... nie żyją ?

- O mamie powiedział mi ojciec , o nim już później obcy ludzie - odpowiedziała Charlene obojętnym tonem . Misty spojrzała na nią zdumiona 

- Aż tak mało obchodzi cię śmierć twoich rodziców ? 

Charlene rzuciła jej spojrzenie tak lodowate , że Misty przeszedł zimny dreszcz 

- Mamą przejęłam się , ale nie widzę powodu aby miała mnie wzruszać śmierć ojca .

- ... jak to ? - Misty nie mogła zrozumieć - Przecież ... to twój ojciec ! Opiekował się tobą .

Bo czemu niby tak ?! - Charlene wybuchnęła nagle - Dręczył moją mamę ... moją piękną , zdolną , niesamowitą mamę do jej ostatnich chwil ! On zniszczył jej życie ! A potem gdy został ze mną to przez te pół roku wiecznie zostawiał mnie samą ... podrzucał do teatru ... obcym ludziom ... a w końcu skoczył z mostu ! 

Misty usiadła z poważną miną , chociaż widać było że ręce ja drżą . 

- On nie zawsze był taki . Nigdy nie chciał taki być , ty go nie znasz Charlene

- To mój ojciec , oczywiście że go znam ! - wykrzyknęła ze złością Charlene podrywając się z miejsca . Misty westchnęła ciężko 

- Siadaj . To długa historia .

_____________

- Chyba nie chcesz powiedzieć że u was nie chodzi się do kościoła ! - wykrzyknęła zdumiona Marta w sobotni wieczór . 

- Nie wiem czy kiedykolwiek w życiu byłam w kościele ... i nie wiem czy chcę iść - stwierdziła Brittany niepewnie - Pewnie nawet nie będę umiała się zachować . 

- Po prostu robisz to co inni , żadna trudność - Adam siedział obok i przysłuchiwał się rozmowie dziewczyn - Ale jutro jest procesja , pierwsza niedziela miesiąca . 

Marta klepnęła się w czoło 

- No tak ! Idziemy na dwór ! - wykrzyknęła ciągnąc za sobą Britt . 

- Gdzie ? Po co ? 

- Zbierać kwiatki oczywiście ! Założę się że jeszcze gdzieś na dnie szafy leży moja biała sukienka od komunii , pożyczę ci ! **

-----------------

Teraz Brittany z rozpuszczonymi włosami , w białej sukience (bardzo ładnej swoją drogą ) , białych bucikach i białym wianku , siedziała między innymi , ubranymi na biało dziewczynkami , które przyglądały jej się uważnie : jedne z zainteresowaniem , inne z niechęcią . Marta co prawda wszystko ustaliła z katechetką , nawet cały wieczór ćwiczyła z Brittany jak należy poruszać się na procesji i przyniosła największą torbę z zapasem kwiatków . Dziewczynki jednak o tym nie wiedziały , więc obca osoba w ich szeregach wzbudziła niepokój . Brittany w czasie mszy zachowywała się wzorowo : oczywiście nie mówiła ani słowa , lecz siadała , wstawała czy przyklękała tak jak inni , rzadko kiedy zdarzało jej się zagapić . 

.

______________

- Dave ! Kopę lat co ! 

- Andrew ! 

Koledzy zaczęli się witać , podczas gdy wiewiórki rozglądały się po lotnisku . Przypominało im właściwie te , które znały z własnego kraju . 

- Zaraz was zawiozę do domu . Dziewczyny pewnie niedługo wrócą z kościoła . 

- Dziewczyny ? Z kościoła ? - wiewiórki pytały jedno przez drugiego 

- No , ta wasza Brittany jest w kościele , pod opieką starszej koleżanki . Mojej krewnej . 

- To ... może prędko tam jedźmy ? - zaproponował Alvin - Szybciej wrócimy i zdążymy na następny lot ! 

- O nie ! - Andrew zaprotestował gwałtownie - Skoro przyjechaliście taki kawał drogi to zostańcie chociaż kilka dni ! Dave , co myślisz ? Zobaczysz jak się urządziłem na nowym miejscu . Waszej małej dziewczynce nic się nie stało , jest w dobrych rękach . 

_______________

Procesja powoli zaczynała się formować . Małe dziewczynki przepychały się koło poduszeczek , podczas gdy nieco starsze majestatycznie ustawiały się w dwuszereg . Brittany przezornie zajęła miejsce w środku . Ostrożnie założyła koszyczek wiszący na białej tasiemce , i trzymając go aby się nie obrócił do góry dnem i nie wysypał zawartości , szybko zerknęła czy nie należy już się obracać i wyjść z kościoła . Jakaś pani skinęła im ręką , więc wszystkie równo się obróciły i wyszły przed kościół . Brittany zobaczyła Martę niosącą figurkę Matki Bożej , zobaczyła piękne chorągwie niesione przez dorosłych mężczyzn i nie mogła się nadziwić . Nigdy nie widziała czegoś takiego , przypominało to nieco paradę , lecz wszystko było takie uroczyste i dostojne . Dziewczynki zaczęły coś recytować i sypać kwiaty , więc poszła za ich przykładem . To tylko jedno okrążenie . 

______________

- Najwyraźniej jeszcze nie wrócili z kościoła - stwierdził Andrew nawołując w domu . Alvin rozglądał się niecierpliwie , i po chwili zaważył wystającą z nad drzew wieżę kościelną . 

- Panie Andrew , czy to tam ? - spytał wskazując ją . 

- Tak , pewnie akurat trwa procesja . Mamy bardzo blisko do kościoła . 

Alvin zerknął na Szymona , ten na Teodora i dziewczyny . Rozumieli się bez słów . Po chwili wszyscy z Alvinem na czele biegli w stronę kościoła .

- Obyśmy nie minęli się z nimi w drodze ! - krzyknął Teodor

- Nie miniemy ! - odpowiedział Szymon

Było naprawdę blisko . Ludzie zaczęli wychodzić z kościoła , gdy Alvin stanął w bramie . Szymon był trochę wolniejszy . Chłopiec zaczął rozglądać się w tłumie który gęstniał z każdą chwilą . 

- Gdzie ona jest , gdzie ona jest - mamrotał . I nagle po prostu ją zobaczył . 

Stała w białej sukience na schodach kościoła . Nie widziała go . Chciał do niej podbiec , lecz nie mógł . Wiedział że musi do niej jakoś dotrzeć , zanim zejdzie ze schodów i zniknie w tłumie . Nawet gdyby zaczął krzyczeć , jego głos zniknąłby w tłumie . Krzyk był zbyt oczywisty . Nagle do głowy wpadł mu tak głupi pomysł , że wiedział , iż tylko on zadziała . Wziął głęboki oddech i ... 

-  Don't go wasting your emotion ! 

Ludzie rozstąpili się naokoło niego  . Dopiero teraz stanęło za nim jego rodzeństwo i postanowiło pomóc . 

- Lay all your love on me !

Brittany istotnie usłyszała . Akurat stanęła do nich tyłem , więc w pierwszej chwili nawet nie zauważyła że tu są . Lecz usłyszała ... i nie mogła się zdobyć na odwagę aby się odwrócić . 

- To niemożliwe ... niemożliwe - szeptała .

Lecz gdy usłyszała resztę , była pewna że to JEST możliwe . Odwróciła się prędko , aż zaszumiała jej długa sukienka . Dostrzegła Alvina i już chciała do niego podbiec i uściskać z całej siły , lecz nie miała pojęcia jak przedostać się przez chmarę ludzi . Z jednej strony chciało jej się śmiać (doprawdy , Alvin nie mógł wybrać bardziej nieodpowiedniej piosenki w tej sytuacji ! ) ale z drugiej strony , w tej chwili nie myślała już o tym .

-  I wasn't jealous before we met
Now every man that I see is a potential threat
And I'm possessive, it isn't nice
You've heard me saying that smoking was my only vice

 -But now it isn't true
Now everything is new
And all I've learned
Has overturned
I beg of you

Ludzie (za sprawą wiewiórek które rozbiegły się z przesłaniem po placu ) rozstąpili się przed nimi . Stali teraz , kilka metrów od siebie , i nie mieli śmiałości do siebie podejść .

  -Don't go wasting your emotion
Lay all your love on me
Don't go sharing your devotion
Lay all your love on me

Brittany pierwsza nie wytrzymała i zaczęła biec w stronę Alvina , omal go nie przewróciła gdy objęła go za szyję i mocno przytuliła . W biegu zgubiła wianek który spadł jej z głowy , lecz nikt nie zwrócił na to uwagi . Dla nich liczyło się , że w końcu sie odnaleźli . Na drugim końcu świata ? Co z tego ! Zwykła drobnostka ! 

- Przyjechałeś po mnie jednak . 

- A co ? Miałaś nadzieję że cię tu zostawię ? 

- Nie licz na takie szczęście , nie pozbędziesz się mnie tak łatwo ! 

- Szczerze mówiąc ... na to właśnie liczę . 

Uśmiechnęli się . 

 _________________________________________

 

* Pfff , i tak nie będę jej nazywać Seville -.- Biedne Wiewióretki - niewiele im się w spadku dostanie XDD 

**  W różnych parafiach różnie to wygląda , więc dopasowanie funkcji do wieku może się różnić w tym wypadku od tego , do czego ktoś jest przyzwyczajony . Ale to akurat nie jest istotne , liczy sie symbol . To co pisze , z reguły opieram to po prostu na swoich własnych doświadczeniach ;)

O mały włos a historia Charlene pokomplikowałaby się jeszcze bardziej O.o ale postanowiłam jednak zostawić ją taką , jaka jest (i przy najbliższej okazji ją sobie zapisać ). 

Szczerze ? Lubię i nienawidzę tego rozdziału jednocześnie . Lubię bo dużo wyjaśnia , a nienawidzę bo ciężko mi się pisał :\ Ale mamy wielki powrót ABBY ! yay ! :D

I tak - wiem że pod koniec Alvin i Brittany powinni się pocałować ! Ale nie dam wam tej satysfakcji , i tym razem nie doczekacie się bonusa po pół roku XD 

dzięki Bogu że to już prawie koniec

enjoy :3